We zijn in winters Lapland en dat betekent buiten genieten van de sneeuw. Het is daarmee ook een goede bestemming voor een husky safari. Van tevoren gaven we aan dat we een langere dag met de honden op pad willen. Dat is het voordeel van maatwerk; je kunt zelf bepalen hoe je de week wilt indelen en welke activiteiten je wilt doen.

Warme uitrusting aantrekken

Na het ontbijt hijsen we ons in de isolerende pakken, sneeuwlaarzen en bonten handschoenen die we de eerste avond hebben ontvangen en die we de rest van de week mogen gebruiken. Binnen aantrekken gaat snel gepaard met zweten, maar eenmaal buiten is het zeer comfortabel. Onze eigen outdoor spullen blijken niet zo geschikt voor deze winterse temperaturen van tientallen graden onder nul. Als je gaat langlaufen is de thermo-overall te warm, maar voor de hondensledetocht is het ideaal.

Naar de hondenkennel

We worden met een busje naar de hondenkennel gebracht en moeten even wachten totdat de andere deelnemers er zijn. We lopen wat rond en kijken alvast bij de luid blaffende en kwispelende husky’s; de één nog liever en aaibaarder dan de ander. Ze weten dat er weer gerend mag worden, maar waarschijnlijk ook dat ze niet allemaal mee kunnen; ze springen en blaffen het hardst om wie er mee mag.

Leiders en volgers

De gidsen hebben inmiddels de juiste honden uitgezocht. Dat selecteren is nog een hele opgave want de dieren hebben allemaal een eigen rol in het te vormen span. Er zijn leiders en volgers; sommige honden kunnen ideaal samen en anderen kunnen juist weer niet bij elkaar. Meteen valt ons op hoe goed de gidsen de honden kennen en hoe, andersom, goed de honden vertrouwd reageren op de gidsen. Er is bijna geen stemverheffing te horen; ze noemen de honden zacht bij hun naam en deze reageren meteen. Intussen is de stemverheffing bij de honden wél flink toegenomen. Ze zijn ongeduldig en willen rennen!

Eigen slede of slede delen

Wij hebben allebei onze eigen slede met onze eigen husky’s. Omdat wij niet zo zwaar zijn hebben we ieder vier honden, maar tijdens eerdere tochten hebben we er ook wel eens vijf of zes gehad. Zal ook wel van de honden afhangen. Voor ‘ieder z’n eigen slede’ moet je wel extra betalen. Het is gebruikelijker om een slede te delen. De één staat achterop en bedient de slede. De ander zit, goed ingepakt voorop. Onderweg krijg je de kans om van plek te wisselen. Omdat je samen zwaarder bent, heb je logischerwijs ook meer honden.

Veiligheidsinstructie

Voor we vertrekken krijgen we eerst een instructie. Husky’s rennen vaak tussen de 10 en 14 km per uur, maar in het begin gaat het door hun enthousiasme iets harder. Het is dus belangrijk om met twee handen goed de houten stang voor je vast te houden. Beetje door de knieën en een beetje meebewegen in de bochten. Eerst is het even spannend maar al snel voel je je meer vertrouwd en durf je ook om je heen te kijken.

Rem vasthouden

Heel belangrijk is de rem: een metalen getande beugel die je met je voeten in de sneeuw duwt. Goed opletten bij een fotostop, want je kunt bij stilstand beter niet van de rem afstappen. Als je naast je slede die mooie foto hebt gemaakt, ontdek je waarschijnlijk dat je honden er allang met slede en al vandoor zijn. Bij een langere stop wacht je totdat de gids langskomt om jouw slede netjes met een touw vast te leggen.

Steppen en mee rennen

Heuvelopwaarts moet je de honden helpen door mee te steppen óf, als je je iets zekerder voelt, van de slede af te stappen en mee te rennen. Slede niet loslaten en er op tijd weer op springen. Zo blijf je dus tóch best lekker in beweging. Trouwens, als je niet helpt, kijken de honden je achterom aan met een blik van: “zou je niet eens even mee helpen?”. Het is belangrijk om afstand te houden van de slede vóór je en inhalen is verboden. Verder moet je, als je bergafwaarts sneller gaat dan jouw honden, afstand van ze bewaren zodat je slede de honden niet bezeert. Rustig bij-remmen dus.

Genieten van het winterse landschap

Maar het is allemaal niet zo ingewikkeld als dat het klinkt. Na het startsein zoeven we al snel door de sneeuw; het geblaf is meteen opgehouden zo gauw ze mogen rennen. Al gauw horen we het ruisen van de slede en het gehijg van de husky’s. Het duurt niet lang voordat we ontspannen op onze slede staan en ook echt kunnen genieten van het prachtige winterlandschap om ons heen. Kijk ons nou eens gaan, met onze eigen hondenslede door een winters sprookjeslandschap, het is haast niet te bevatten zo mooi. Tijdens de tocht krijg je toch een soort liefdesverhouding met je eigen hondjes; zij rennen toch voor jou! Tegelijkertijd merk je dat ze het zelf ook heel leuk vinden, dat rennen. Bij een korte stop, als je even op elkaar moet wachten, wordt het weer snel blaffen. Ze willen weer gáán!

Lunchpauze

Halverwege de tocht moeten de honden uitrusten. Dus dat is hét moment om te lunchen buiten in de sneeuw; met onze lekkere warme pakken aan, kan dat prima. Er is een vuurtje en er zijn worstjes, soep, koekjes, koffie en warme chocolademelk. Daar kan op zo’n moment geen sterrenrestaurant tegenop.

Afscheid van ‘onze’ honden

Daarna gaan we, inmiddels volledig vertrouwd met onze slede én husky’s, verder voor het resterende deel van de tocht. We stuiven in de namiddag door een wit landschap onder een al donkerblauw wordende hemel. Totdat we, bijna teleurgesteld, zien dat we ons vertrekpunt alweer hebben bereikt. De op de kennel achtergebleven honden verwelkomen hun soortgenoten met luid geblaf en wij moeten dan een beetje tegen onze zin afscheid nemen van ‘onze’ honden. Dus dat wordt nog even aaien en knuffelen en dan gaan ze weer terug naar hun eigen verblijf. En wij weer terug naar ons knusse huisje.

Al met al was het een fantastische buitenervaring; een dag waar we enorm van genoten hebben.
Voor wie hier niet genoeg aan heeft zijn er vaak ook meerdaagse en dus langere tochten te maken. Daarbij overnacht je soms in een wildernis hut. Je zorgt dan ook zelf voor je eigen honden en leert ze nóg beter kennen. Maar ook dán geldt dat je ze niet mee naar huis mag nemen!